جوادذبیحی راد
JZR1354@Gmali.Com
مشاور/مدرس / کارشناس/ ارزیاب
1) گردشگری که زندگی ، هنر، فرهنگ و میراث روستایی را در این مناطق به نمایش بگذارد.
2) از نظر اقتصادی و اجتماعی به نفع جامعه محلی باشد.
گردشگری روستایی شکل دیگری از سفر بومگردی است. به دلیل آنکه می‌تواند به تعامل بین گردشگران و افراد محلی به منظور کسب تجربه غنی‌تر کمک کند.
اصطلاحات گوناگونی برای توصیف فعالیت‌های گردشگری در مناطق روستایی بکار می رود.
(گردشگری مزرعه ، گردشگری نرم ، سفر بومگردی) و چند مورد دیگر که ممکن است در هر کشور به نام مختلفی خوانده شود ، با این حال اصول آن یکسان است.
در برخی از مواقع هدف از این نوع سفر، ارتباط با محیط کشاورزی ، شناخت محصولات کشاورزی و مواردی از این دست است. اقامت نزدیک مزرعه در استراحتگاه‌های بومگردی ، آموزش ، بازدید ، فعالیت‌های تفریحی ، خرید محصولات اُرگانیک کشاورزی یا صنایع دستی از مردم محلی ، از دیگر کارهایی است که گردشگران در این نوع سفر انجام می‌دهند.
ممکن است روستای مورد نظر در مجاورت یک بیابان یا جنگل واقع شده باشد.
گردشگران با بررسی بیابان و تماشای زیبایی‌های منطقه ، به این نوع سفر می‌پردازند.
این گردش که طبق اصول بومگردی است ، می‌تواند بعنوان یک مفهوم جداگانه از گردشگری روستایی نیز تلقی شود.
در بیابان گردی و جنگل گردی ، گردشگران به زیستگاه‌های طبیعی گیاهان و حیوانات می‌روند و البته که برای بر هم نزدن آرامش آن‌ها ، مؤظف هستند تا نکات و قوانین مربوط به این بخش را رعایت کنند. و تعامل مستقیم با حیوانات و گیاهان وجود ندارد و تنها می‌توانند از دور نظاره گر باشند. حتی برای عکسبرداری نیز قوانین خاصی تعریف شده است.
"ممکن است ضمن رعایت قوانین بومگردی ، در بخشی از جنگل گردی و یا بازدید از مکان‌های خاص ملزم به پیاده رَوی بدون کفش باشند"
